به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی«آوای فامنین» حجت‌الاسلام مجتبی حیدرق در یادداشتی با تسلیت شهادت امام حسن‌مجتبی(ع) نوشت: امام دوم شیعیان، سبط اکبر پیامبر (ص)، در حالی به امامت رسید که جامعه اسلامی درگیر بحران‌های عمیق سیاسی بود. اما آنچه بیش از همه دل‌ها را می‌سوزاند، غربت و مظلومیتی است که در خانه‌اش، در میان نزدیک‌ترین افراد، تجربه کرد.

امام حسن (ع) در خانه‌ای زندگی می‌کرد که همسرش به تحریک معاویه، او را مسموم کرد. این جنایت نه‌تنها از نظر تاریخی، بلکه از نظر انسانی، نمادی از اوج مظلومیت است؛ آن‌جا که امام، با قاتل خود زیر یک سقف زندگی می‌کرد. برخلاف امام حسین (ع) که همسرش یار و همراه او بود، امام حسن (ع) در تنهایی و بی‌اعتمادی، قربانی خیانت شد.

در دوران امامت کوتاه خود، امام حسن (ع) با خیانت یاران و بی‌وفایش مواجه شد. اما تلخی ماجرا آن‌جاست که حتی در خانه، امنیت نداشت. این مظلومیت، نشان‌دهنده بحران اخلاقی و سیاسی آن دوران بود که جایی که حتی اهل‌بیت پیامبر (ص) از شر فتنه‌ها در امان نبودند.

صلح امام حسن (ع) با معاویه، تصمیمی حکیمانه برای حفظ جان امت و جلوگیری از جنگ داخلی بود. اما این صلح، نه‌تنها توسط معاویه نقض شد، بلکه بهانه‌ای شد برای تحریف شخصیت امام در تاریخ رسمی. بسیاری او را تنها امام صلح می‌دانند، بی‌آن‌که بدانند این صلح، نتیجه مظلومیتی بود که از خانه آغاز شد و تا بقیع ادامه یافت.

حتی در آیین‌های عزاداری، مظلومیت امام حسن (ع) کمتر دیده می‌شود. مظلومیت ایشان نیز در روضه‌ها نیز غریب و غریبانه است.

امام حسن مجتبی (ع)، با صبر و حکمت خود چراغی برای هدایت امت در تاریک‌ترین روزها زندگی‌شد. مظلومیت او، نه نشانه ضعف، بلکه سندی از وفاداری به حق، حتی بود‌. امروز، در بازخوانی تاریخ، باید صدای مظلومیت او را از دل خانه شنید؛ صدایی که هنوز هم در دل‌های عاشقان ولایت جوشش دارد.

انتهای خبر/ح