یک وقت می گوئیم #استیضاح حق مجلس است، ولی یک بار سخن از #وفاق می‌گوئیم. اقدام مجلس در استیضاح وزیر اقتصاد مصداق وفاق است. چرا؟

به چنددلیل:
یکم. نیت مجلس مهم است. اقدام مجلس سیاسی و جناحی نبود، چنانچه اگر این بود نباید رای اعتماد اولیه انجام می‌شد.

دوم. هدف مشترک دولت و مجلس اهمیت دارد. تلاش مجلس برای اصلاح وضع موجود و ترمیم زندگی مردم بود که منطبق با دغدغه‌ی دولت محترم است.

سوم. دلسوزی برای دولت نیز سخن دیگری است. در تمام نطق‌ها این تذکر وجود داشت که مخالفت با وزیر به جهت حمایت از دولت است. مجلس نقصی را در دولت شناسائی کرد و بر اصلاح آن تصمیم گرفت، یعنی هدف مچ‌گیری نبود و دستگیری بود.

اما بعد از جلسه استیضاح برخی اینطور وانمود کردند که مجلس پروژه وفاق رئیس‌جمهور را تضعیف کرده است، چنین نیست. وفاق یکی شدن نیست، وفاق عدول از مواضع برای اهداف مشترک و بلندتر و عمیق‌تر است. وفاق امریست اخلاقی. عدول از موضع نیز همه‌جا یک حرف زدن نیست. خیلی جاها رسیدن به هدف مشترک در تنوع و تفاوت مواضع است.

وفاق خودش موضوعیت ندارد و بلکه طریقیت دارد. هدف از وفاق تلاش برای حل مشکلات مردم است. هدف نهایی برداشتن بارهای بزرگ این خاک و کشور است. با این توضیح در مواردی نیز ایصال به این هدف در نقد و تذکر و اصلاح و بلکه اختلاف است، اما مهم اینست که همین اختلاف نیز باید رنگ یکدلی و دلسوزی و خیرخواهی داشته باشد.

وفاق یک اصل اخلاقی است برای رسیدن به اهداف مشترک. این تلقی از وفاق که همه باید گوش به فرمان باشند و یک حرف بزنند و یک رنگ شوند، تلقی ظاهرگرایانه است.

جلسه استیضاح وزیر اقتصاد به این فهم چنین آرایشی داشت. همان مجلسی که علیرغم شناخت کامل به آقای همتی رای اعتماد داد، این‌بار با همان هدف یعنی حل مسائل فوری اقتصادی، وزیر را برکنار کرد.

هر یکی شدنی منجر به تحقق هدف بزرگتر نمی‌شود، چه بسا نقد و اصلاح و ترمیم دلسوزانه ولو تلخ و گزنده، به هدف نزدیکتر باشد.

محسن محمدیان

انتهای خبر/.