به گزارش آوای فامنین به نقل ازجام جم آنلاین: لکنت زبان سحر او را به تردید انداخته: پدرش چقدر دوستش دارد؟ این پرسش انگیزه مشارکت داوطلبانه سحر در نقشه جاه‌طلبانه چند جوان برای ثروتمند شدن است. سحر گروگان خودخوانده فیلم «هیچ‌کجا، هیچ‌کس»، در این فیلم فرزند مالک شرکتی به نام «سورینت» است. فیلمی که در سال 1391 تولید و در تابستان 92 اکران شد. در خلاصه داستان فیلم می‌خوانیم: «هیچ‌کجا، هیچکس، همه جا برای همه کس ممکن است اتفاق بیفتد.»

نام سورینت نخستین بار وقتی در رسانه ها مطرح شد که مدیرعامل باشگاه راه آهن در پاییز 1391 اعلام کرد توسعه برند از اهداف مالکان جدید باشگاه راه آهن است. رئیسی کیا این اقدام را نوسازی برند برای سازگاری باشگاه با اهداف و اقدامات جدید و اولین گزینه برای تغییر برند باشگاه را «سورینت» خوانده بود: «مالکان باشگاه فعالیت های اقتصادی خود را تحت نام این شرکت انجام می دهند و شرکت هواپیمایی فراز قشم هم یکی از زیر مجموعه های آن است». او گفته «سوری» به معنای گل سرخ بسیار خوشبو و نت به معنای بزرگ است.

سال سقوط

آنهایی که خرافاتی اند می گویند نحسی سال 2013 دامان بابک زنجانی را گرفت. قرار گرفتن نام بابک زنجانی در فهرست تحریم های اتحادیه اروپا پیش از کریسمس 2013 برای نخستین بار نام او را در رسانه های ایران طرح کرد. وی نخستین شهروند غیرنظامی و غیرسیاسی ایران بود که تحریم می شد. زنجانی خیلی زود با رویترز مصاحبه کرد و از در انکار ادعاهای اروپا درآمد: «بانک و دیگر شرکت های متعلق به من هیچ فعالیت اشتباه و غیرقانونی انجام نداده اند و با دولت ایران همکاری ندارند».

او می گفت اگر دولت ایران از او طلب همکاری می کرد، حتما چنین کاری را انجام می داد، اما دولت ایران اساسا چنین خواسته ای از او نداشته است. به اعتقاد زنجانی گذرنامه ایرانی و مبالغ کلانی که او در دنیا جابه جا می کرده، اتحادیه اروپا را به اشتباه انداخته بود. چند ماه بعد و در اواخر تابستان 92 بابک زنجانی روایت دیگری عرضه کرد: «برای فروش بار 12 کشتی نفت ایران کمک کردیم و زمینه آن را فراهم ساختیم، پولش را هم گرفتیم.

منافع ما هم فقط همان هفت در هزار، کارمزد انتقال پول نفت ایران به داخل کشور بوده است، یعنی چیزی حدود 150 میلیون دلار. این در حالی است که تمام بانک های چینی و کره ا ی برای انتقال پول بیش از 20 درصد کارمزد دریافت می کنند در صورتی که من زیر یک درصد کارمزد داشته ام.»

درست در زمانی که بابک زنجانی می توانست از برگ تحریم برای گسترش سرمایه گذاری هایش در ایران استفاده کند، نام او به صورت اختصاری در جلسه استیضاح وزیر کار- که به یکشنبه سیاه شهرت یافت- مطرح شد. رئیس جمهور پیشین، از طرح نام او در فیلمی که پخش کرده بود، خبر می داد. این اتفاق با انتشار تصاویر یوزی به دست بابک زنجانی در یکی از سایت ها و طرح اتهامات متعدد ضد او مقارن شد.

فرا رسیدن فصل بهار و داغ شدن فضای انتخاباتی شاید برای زنجانی می توانست فرصت تنفس از فشارهای سیاسی باشد، اما او که پایش به زمین رسانه ها باز شده بود، قصد نداشت به این راحتی از این امکان تبلیغاتی دست بکشد. در شرایطی که علی دایی قرارداد خود را برای لیگ برتر 93 ـ 92 با باشگاه راه آهن منعقد کرده بود، پرسپولیس خواهان جذبش شد. رایزنی های رویانیان با باشگاه راه آهن جواب داد، اما این بار بابک زنجانی شخصا برای انتقال دایی به پرسپولیس شرط گذاشت تا از زمین محبوبیت فوتبال خرمنی درو کند.

دو شرط زنجانی از این قرار بود:«1ـ دریافت مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان از آقای علی دایی بابت درخواست فسخ اجرای قرارداد و هزینه این مبلغ در خیریه کودکان سرطانی. 2ـ دریافت قرارداد امتیاز درج نام شرکت سورینت در پشت لباس بازیکنان پرسپولیس برای یک فصل با جناب آقای رویانیان مدیرعامل محترم باشگاه پرسپولیس». زنجانی بعدا از شرط دوم خود نیز صرف نظر کرد و گفت پول خیریه را بدهید، دایی مبارک پرسپولیس باشد.

در ابتدای تابستان، بابک زنجانی با خریداری 17 فروند هواپیما، شرکت هواپیمایی فراز قشم را وارد خطوط هوایی کشور کرد. او این اقدام خود را نوعی مقاومت در برابر تحریم های کشورهای غربی خواند. زنجانی یکی از هواپیماهای خود را به باشگاه پرسپولیس اختصاص داد تا هم منبع درآمدزایی برای این باشگاه باشد و ابزار نقل و انتقال بازیکنان و هم وسیله تبلیغ برای خطوط هوایی تازه تاسیس او. به نظر می رسید بابک زنجانی در حال دور شدن از حاشیه ها و طرح خود به عنوان یک تاجر و کارآفرین موفق در افکار عمومی است. او می توانست مخالفت ها و منفی اندیشی ها را به پای اخلاق پولدارستیزانه برخی بگذارد، اما واقعیت ماجرا آن بود که ماه عسل بابک زنجانی در حال تمام شدن بود.

پایان یافتن فضای انتخاباتی در کشور، فرصت مناسبی برای حسابرسی بود. نخستین بار، سیدمسعود میرکاظمی، رئیس کمیسیون انرژی در روزهای پایانی مردادماه خبر از یک تبانی 8/2 میلیارد دلاری در فروش چند محموله نفت و فرآورده های نفتی ایران داد. به گفته میرکاظمی در این تبانی شرکت نیکو و فردی به نام «ب. ز» دست داشته اند. کمتر از یک ماه بعد بیژن زنگنه، وزیر نفت نیز این مساله را تائید کرد و گفت: «در حال پیگیری این موضوع هستیم.

مبلغ بالای دو میلیارد دلار است. در عین حال زنجانی گفته است که این مبلغ به حساب من واریز شده، اما به دلیل این که آمریکا آن را بلوکه کرده، نمی توانم مبلغ را به خزانه واریز کنم». این ادعایی بود که بابک زنجانی بعدها نیز بارها تکرار کرد، او می گفت اگر کسی توانست هزار دلار به ایران انتقال دهد، من تمام بدهی خود را منتقل می کنم.

با این همه باقی ماندن این پول در حساب بابک زنجانی، می توانست برای بسیاری از ایرانی ها حلال معمای ثروتمندی او باشد، چه این که تنها سود خواب این پول در یک حساب خارجی برای از خاک برخاستن چندین و چند نفر کفایت می کرد. این ماجرا در زمانی آغاز شد که فیلم هیچ کجا، هیچ کس با سرمایه گذاری بابک زنجانی روی پرده ها بود. یکی از قصه های فیلم که روند ماجرا را شکل می داد ربوده شدن خودخواسته دختر مالک شرکت سورینت بود: در فیلم، 500 سکه مبلغی نیست که مالک سورینت را به زحمت بیندازد. در آن زمان ذهن هر ایرانی با این مساله درگیر شده بود که آیا همان گونه که در خلاصه داستان فیلم آمده که هیچ کجا، هیچ کس برای همه کس در همه جا ممکن است رخ بدهد، ثروتمندی صاحب شرکت سورینت نیز در هر جایی و برای هر کسی ممکن است اتفاق بیفتد.

با فاش شدن بدهی نفتی زنجانی این حرف او که به بانک های داخلی بدهی ندارد، به سرعت رنگ باخت و دین بزرگ او به کل شهروندان ایران برملا شد. تبانی او با مقامات تاجیکستان برای ظاهرسازی در بازپرداخت بدهی هایش و خبرسازی های متعدد درباره این که پول ایران در بانک یک کشور خارجی پرداخت شده، راه به جایی نبرد. مفتوح ترین قسمت پرونده بابک زنجانی، پرداخت ​نکردن بدهی های نفتی اوست. به همین دلیل، علی یونسی، دستیار ویژه رئیس جمهور، دلیل احتمالی تاخیر در بازداشت بابک زنجانی را تلاش برای بازگرداندن پول های کشور با همکاری خود او عنوان کرد. زنجانی در حالی روانه زندان شد که نهادهای نظارتی و اجرایی در تلاش برای بازگرداندن ثروت بلوکه شده ایران در حساب های بابک زنجانی بوده اند.

در یازدهم مهر، یعنی همان روزهایی که ماجرای بدهی نفتی زنجانی بالا گرفت، گود ایران زمین، ریزش کرد. سورینت گودبرداری در خیابان ایران زمین شهرک غرب پایتخت را به منظور برج سازی کلید زده بود، اما ترکیدگی لوله آب و گودبرداری غیر اصولی سبب تخریب خیابان و آسیب به منازل برخی ساکنان منطقه شد. برخلاف روزهای نخست که بابک زنجانی از بودن در رسانه ها استقبال می کرد، روزهای نخست این حاشیه ها بودند که دامن او را رها نمی کردند و در تیتر یک رسانه ها می نشاندند. شاید به همین دلیل بود که بابک زنجانی صفحه ای در فیس بوک گشود تا تعامل خود را با افکار عمومی بی واسطه کرده و چهره خدشه یافته اش را ترمیم کند، اما نوشته های مملو از غلط های نگارشی و املایی او در فیسبوک کمکی نمی کرد، جز آن که خوراک جدیدی برای رسانه های رصدگر ایجاد کند. در همین صفحه بود که بابک زنجانی لغو مجوز طرح ایران زمین را زورگویی سیاسی خواند!

با جنجالی شدن تحقیق و تفحص مجلس از تامین اجتماعی حالا نوبت داغ شدن خرید شرکت های تامین اجتماعی از سوی هلدینگ سورینت رسیده بود. گردش روزگار روی خزانی خود را به تاجر خوش شانسی که همه موفقیت های خود را به خواست خدا و نه عوامل غیرمعمول ربط می داد می نمایاند. سازمان تامین اجتماعی در نیمه دوم سال 91 و در ازای تفاهم نامه ای صد شرکت کم بازده خود را به مبلغ 3.5 میلیارد یورو به زنجانی واگذار می کند. سازمان برای تضمین اجرای این تفاهم نامه چکی به همین مبلغ در اختیار زنجانی قرار می دهد با این که بنا بوده زنجانی مبلغ خرید خود را در خارج از کشور به حساب بانک مسکن واریز کند، چنین امری اتفاق نمی افتد. با تحقق نیافتن پرداخت های زنجانی، هیات مدیره تامین اجتماعی در آبان 92 این تفاهم نامه را لغو کرد. حاصل آن که چک تضمینی که بابک زنجانی از تامین اجتماعی دریافت کرده بود و در ازای بدهی خود به وزارت نفت داده بود، از اعتبار ساقط شد.

این همه ماجراهای بابک زنجانی نبود؛ افشای فساد مالی در ترکیه و بحران دامنگیر سیاسی که به استعفای چند وزیر کابینه اردوغان انجامید یک شاه مهره ایرانی تبار به نام رضا ضراب داشت.

رسانه های ترکیه دو نفر را به عنوان شریک جرم متهم ردیف اول پولشویی ترکیه معرفی می کردند: کاملیا جمشیدی و بابک زنجانی. از کاملیا جمشیدی جز همان اطلاعات جسته گریخته روزنامه های ترکیه ای چیزی در دست نیست. اما کیست که بابک زنجانی را نشناسد؟ کار تا آن جا بالا گرفت که برخی رسانه های ترکیه خبر از اعتراف رضا ضراب به نقش بالادستی زنجانی می‎گفتند. به روایت این روزنامه ها ضراب گفته بابک زنجانی رئیس من است. زنجانی، اما در نامه ای که به زبان ترکی و فارسی و خطاب به مردم ترکیه منتشر کرد، با انشای پر ایراد خود نوشت: «با رضا ضراب در تمام عمرم فقط چند دفعه ای ملاقات داشتم، اما هیچ گونه فعالیت تجاری مشترکی انجام نداده ایم و از فعالیت های رضا ضراب هیچ اطلاعی ندارم، حتی نمی دانم محل کار ایشان کجاست! اگر هم فعالیت های غیر قانونی انجام داده باشد، خودش مسئول است و این مساله به من هیچ ارتباطی ندارد.»

پیشینه زنجانی در بازار به کجا می رسد؟ او در مصاحبه هایش کوشید سابقه خود را به اواخر دهه 60 و بازار طلای تهران بازگرداند، اما ادعاهای او متناقض از آب در آمد.

نحوست سال 2013 در آخرین روز هم دامان آقای میلیاردر را رها نکرد و برای تکمیل شدن حلقه بدبیاری هایش حکم بازداشت او صادر و روانه اوین شد. او که این سال را با تحریم و بلوکه شدن پول هایش در خارج از مرزهای ایران آغاز کرده بود، با بازداشت و پیگرد قضایی در ایران به پایان برد. زنجانی کاسه صبر همه را لبریز کرده بود، مردم عادی از او می پرسیدند از کجا آورده ای و نمایندگان مجلس از دستگاه قضا برخورد با او را می خواستند. سرانجام دستور رئیس جمهور برای برخورد با ویژه خوارانی که از شرایط تحریم سوءاستفاده کرده بودند، اتحاد قوای سه گانه را در رسیدگی به پرونده بابک زنجانی به نمایش گذاشت.

امپراتور شرکت ها

اما بابک زنجانی کیست؟ مدعی مالکیت 60 شرکت در داخل و خارج ایران، از کجا آغاز کرد و سورینت از چه زمانی برند شد؟

نخستین شرکتی که با نام سورینت به ثبت رسید، شرکت «خدمات هوایی و زیارتی سورینت» در تهران بود. سخت بتوان این شرکت را که در سال 1374 به ثبت رسیده، از همان ابتدا به بابک زنجانی مرتبط دانست، اما اطلاعات به دست آمده نشان می دهد، بابک زنجانی در بهمن 1381 شرکت آرایشی سورینت کیش را به ثبت رساند. چندماه بعد، علامت تجاری SORINET را برای تولید شامپو و خمیردندان ثبت کرد. در سال 82، زنجانی سی و سه ساله، در دفتر کار خود در بلوار گلشهر خیابان آفریقا سرگرم کارهای انحلال شرکت «ایلیاسان» و توسعه شرکت «سورینت کیش کنت گروب» بود. نوبهاره زنجانی و ثریا اسدی، دیگر اعضای هیات مدیره این شرکت بودند.

نام ثریا اسدی، با گذشت ده سال و این بار در فساد مالی ترکیه از زبان یکی از نمایندگان مخالف دولت اردوغان مطرح شد.گرچه بابک زنجانی ادعا می کند پس از ثبت شرکت سورینت شروع به توسعه کار خود و راه اندازی شرکت های متعدد کرد، اما تاریخ ثبت شرکت های مرتبط با هلدینگ سورینت شهادت دیگری می دهند. زنجانی گرچه سال ها برند سورینت را حفظ کرده بود، اما با آغاز دهه 90، موفقیت های اقتصادی او یکی پس از دیگری رقم خوردند.

در خرداد 1390 شرکت گروه بین المللی هتل های سورینت قشم را به ثبت رساند. زنجانی خود در مقام عضو هیات مدیره این شرکت، حمیدرضا طهماسب پور را به عنوان مدیرعامل آن منصوب کرد.

زنجانی در شهریور 90 هلدینگ توسعه سورینت قشم را تاسیس کرد. هلدینگی که هدایت و رهبری شرکت های تحت تملک بابک زنجانی را به عهده دارد. چهار ماه بعد هلدینگ مبادرت به خرید شرکت هواپیمایی فراز قشم کرد و بابک زنجانی بار دیگر به عضویت هیات مدیره یکی دیگر از شرکت های خصوصی درآمد. قشم ایر البته 18 سال قبل تر و در سال 1372 به ثبت رسیده بود، اما در آذر 1390 به سورینت و بابک زنجانی رسید.

زنجانی گرچه سال ها برند سورینت را حفظ کرده بود، اما با آغاز دهه 90، موفقیت های اقتصادی او یکی پس از دیگری رقم خوردند

سال 91 برای زنجانی با خرید باشگاه راه آهن و تغییر نام آن به راه آهن سورینت آغاز شد تا او هم مثل میلیاردرهای دیگری نظیر هدایتی و زنوزی مطلق، پایش به دنیای فوتبال باز شود. با وجود این که از اواخر سال 91 حاشیه ها درباره بابک زنجانی آغاز شد، اما ولع او برای ثبت و راه اندازی شرکت و پروژه تا آخرین روزهای منتهی به بازداشتش فروکش نکرد. شرکت «تهران قدیم کیش» نمونه ای از این جاه طلبی ها و بلندپروازی هاست. پروژه ای برای بازسازی تهران قدیم در کیش، در محدوده ای به وسعت 60 هزار متر مربع.

زنجانی برای این منظور شرکت تهران قدیم کیش را در سال 90 تاسیس کرد و این طرح عمرانی را در نیمه دوم سال 91 کلید زد. پیشامد حوادث و جنجال های خبری، زنجانی را از استمرار شرکت سازی باز نداشت. شرکت ویژن ایرانیان پیشرو سورینت در خیابان ایران زمین شهرک غرب در شهریور 1392 و شرکت توسعه فناوری سورینت کیش در آذر 92 تاسیس شدند. شاید اگر دستگاه قضایی اجازه می داد تا امروز زنجانی شرکت های دیگری نیز تاسیس کرده بود. حالا زنجانی از خود می پرسد آیا همان شرکت آرایشی کوچک به دردسرهای این هلدینگ عظیم و طویل نمی ارزید؟

مجموعه حرف هایی که درست از آب درنیامد

پیشینه زنجانی در بازار به کجا می رسد؟ این امری است که با گذشت ماه ها از طرح پرونده او در افکار عمومی همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد. او در مصاحبه هایش کوشید سابقه خود را به اواخر دهه 60 و بازار طلای تهران بازگرداند، اما ادعاهای او یکی پس از دیگری متناقض از آب در می آمدند. اطلاعاتی که بابک زنجانی از پیشینه اقتصادی خود می دهد آن قدر مغشوش و پر از نشانی های غلط است که کمتر کسی حوصله برملا کردن این همه ناهمخوانی را دارد.

او ادعا می کند در دوران سربازی، راننده رئیس وقت بانک مرکزی، مرحوم نوربخش بوده است؛ ادعایی که از سوی معاونان و مسئولان وقت بانک مرکزی بشدت رد می شود. حتی خبری از نام او در بانک مرکزی و فهرست کارگزینی آن نیست. شاید انتخاب مرحوم نوربخش از سوی زنجانی به همین دلیل بوده که امکان تکذیب صریح این ادعا از میان برود.

زنجانی ادعا می کند در سال های 78 و 79 وقتی در زندان بوده، کتابی در آموزش زبان ترکی استانبولی نگاشته و منتشر کرده است، اما جستجوی پایگاه اطلاعاتی کتابخانه ملی که داده های مربوط به همه منتشرات ایران را در خود دارد، چنین ادعایی را تائید نمی کند. بابک زنجانی می گوید از ابتدای دهه 80 مبادرت به ثبت شرکت های متعدد و توسعه برند سورینت کرده است، اما جستجوی اطلاعات ثبتی شرکت ها حاکی از آن است که تا سال های سال، شرکت آرایشی سورینت کیش تنها شخص حقوقی در تملک او بوده است.

بابک زنجانی به گواهی آگهی های روزنامه رسمی کشور از سال 1390 به بعد توانسته شرکت های متعددی را به نام سورینت و با مدیریت خود تاسیس کند. بابک زنجانی مدعی است هواپیمایی قشم را در سال 1385 خریداری کرده است، حال آن که آگهی مربوط به تغییر هیات مدیره آن در سال 1390 منتشر شده است. پایگاه شناسه ملی شخصیت های حقوقی کشور نیز خبر از تغییر در مالکیت این شرکت در سال 91 می دهد.

زنجانی سرمایه دار خرده پایی بوده که در همین سال های اخیر یکباره صاحب ثروتی نجومی می شود، اما دلیل طفره رفتن او از بیان واقعیت در منشا ثروتمند شدنش چیست؟ احتمالا باید منتظر رسیدگی های قضایی ماند و دید چه اسراری در پس ثروت افسانه ای بابک زنجانی قرار دارد.