به گزارش پایگاه خبری آوای فامنین شبکه اطلاع رسانی دانا مدت هاست اهالی فوتبال شعار سر می دهند که باشگاه های ما باید خصوصی شوند و نیازی به بودجه دولتی نداشته باشند و بتوانند درآمدزایی کنند. البته مسئولان فدراسیون فوتبال ما سال هاست به کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرده اند که باشگاه های ما حرفه ای و درآمدزا هستند!
خوشبختانه کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز بدون آنکه مته به خشخاش بگذارد حرف مدیران فوتبال ما را قبول کرده است و به 16 باشگاه ما پروانه حرفه ای داده است!
اما خودمان که می دانیم اگر یک روز دولت تصمیم بگیرد پولی به باشگاه های ما ندهد در آنصورت شاید فوتبال ایران به طور کامل تعطیل شود و در واقع اجرای اصل 44 قانون اساسی در باشگاه های فوتبال ما فقط روی کاغذ انجام شده است و فوتبال ما کاملا وابسته به منابع دولتی است.
سرنوشت سرمایه گذاران خصوصی در فوتبال ما آنقدر تلخ و عبرت آموز بوده که شاید دیگر هیچ سرمایه دار خصوصی هوس سرمایه گذاری در فوتبال ایران نکند زیرا در فوتبال ایران سرمایه گذاران ریالی سود بابت هزینه های سرسام آوری که انجام می دهند ندارند! ه
در زیر فهرست سرمایه گذاران ناکام فوتبال که عاقبت برخی از آنها به زندان و متواری شدن ختم شد را منتشر می کنیم:

برادران مداح و تیم بهمن
برادران مداح که تیم بهمن را تاسیس کردند در نهایت عطای فوتبال را به لقایش بخشیدند و رفتند و حتی برخی مدعی هستند که آنها متواری شده اند! در هر صورت فوتبال برای آنها حاصلی جز یک اسم نداشت!

شفیع زاده ها و استقلال
بعد از آن نوبت به برادران شفیع زاده رسید آنها نیز هزینه های زیادی در فوتبال متحمل شدند اما در نهایت نیز نشانی از استقلال اهواز در لیگ برتر باقی نماند و حرف و حدیث زیادی هم پشت سر این برداران باقی ماند! هرچند در زمانی هم عنوان شد که شفیع زاده ها می خواهند استقلال تهران را هم بخرند.

قویدل و داماش گیلان

سرنوشت شهرام قویدل مرد جوانی که آمده بود تا داماش گیلان را به یک باشگاه بین المللی تبدیل کند غم انگیز تر از سایر سرمایه گذاران بخش خصوصی بود او مدتی متواری شد و گفته می شود اکنون در زندان به سرمی برد هرچند برخی از نزدیکان باشگاه داماش می گویند برخی از تخلفات او ارتباطی با فوتبال نداشت ولی در نهایت او هم از فوتبال سودی نبرد حز اینکه همواره گفته می شود بخشی از مشکلات کنونی داماش بخاطر چک های بی محلی! بود که او به باشگاه داد.
بابک زنجانی و راه آهن
بابک زنجانی هم آخرین سرمایه گذار بخش خصوصی بود که البته با پول فراوان وارد فوتبال شد و حتی گفته شد می خواهد امتیاز باشگاه پرسپولیس را 200 میلیارد تومان بخرد اما اکنون پشت میله های زندان اوین است. نباید فراموش کنیم که بیشتر مشکلات بابک زنجانی ارتباطی با فوتبال نداشته و ندارد همانطوری که برخی دیگر از سرمایه گذاران خصوصی در فوتبال هم فقط برای استفاده از شهرت به این عرصه آمدند و اکثر مشکلات قضایی که برای آنها پیش آمد ارتباطی با فوتبال نداشت ولی این واقعیت را هم نمی توان کتمان کرد که آنها در فوتبال سود مادی نبردند و فقط عنوان و شهرت خریدند. اهالی فوتبال هم به آنها به چشم یک عابربانک نه یک سرمایه گذار نگاه کردند. کسی که فقط باید پول کلان بدهد بدون اینکه تخصصی در ورزش داشته باشد!
سیروس محجوب و ملوان

اکنون هم سیروس محجوب که گفته می شود یک مولتی میلیاردر است 70 درصد سهام باشگاه ملوان را خریداری کرده است و امیدواریم این آخری به سرنوشت تلخ دیگر سرمایه گذاران بخش خصوصی در فوتبال دچار نشود تا راه برای حضور بازرگانان و سرمایه گذاران واقعی در فوتبال فراهم شود و سرمایه داران برای بهره بردن از سرمایه خود وارد فوتبال شوند نه اهداف دیگر؛ حداقل امیدواریم که محجوب اگر سودی از فوتبال نمی برد از سرمایه گذاری در فوتبال هم پشیمان نشود و سرنوشت تلخ دیگر مولتی میلیاردرهای فوتبال برای او رقم نخورد. محجوب ظاهرا با دیگر سرمایه گذاران فرق دارد و حتی مدتی گفته شد که او قرار است سهام باشگاه نیوکاسل انگلیس را بخرد.

هدایتی و انصاری فوتبال را رها کردند
در جمع سرمایه گذاران خصوصی فقط حسین هدایتی و علی انصاری هستند که مشکلی برایشان در فوتبال پیش نیامد و همچنان به کار وکاسبی پر رونق خود مشغولند شاید به این دلیل که این دو تاجر و سرمایه گذار هم خیلی خودشان را آلوده فوتبال نکردند و در نهایت هم عطای فوتبال را به لقایش بخشیدند.
البته پشت سرحسین هدایتی آنقدر شایعه درست کردند که او هم اعلام کرد از تیمداری در فوتبال خسته شده است و اکنون ترجیح می دهد با هزینه هایی به مراتب کمتر در رشته هایی مثل کشتی سرمایه گذاری کند.
به هر حال فوتبال ایران برخلاف ظاهرش در باطن نه تنها حرفه ای و درآمدزا نیست که مثل کودکی شیرخواره ای است که فقط باید از منابع دولتی و بیت المال تغذیه کند! وگرنه یک روز هم نمی تواند بدون پول دولت زنده بماند.
شاید وقت آن رسیده که فدراسیون علی کفاشیان حداقل با خودش صادق باشد و بگوید چگونه این فوتبال وابسته و دولتی توانسته بعد از ژاپن در مقام دوم آسیا در زمینه امکانات و باشگاهداری قرار بگیرد؟! ما چطور توانسته ایم بالاتر از کره جنوبی قرار بگیریم؟!