به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آوای فامنین » عزادارای دُۏرَه دُش در ماماهان به دوران صفویه بر می‌گردد و از ترکمانان اهل عراق به ماماهان منتقل شده و در سالیان اخیر در شهرها و روستاهای اطراف نیز شاهد برگزاری مراسم دُۏرَه دُش هستیم. نوحه‌هایی که در این مراسم استفاده می‌شود سینه به سینه به نسل جدید منتقل شده و غالباً در رثای امامان و واقعه کربلاست.

اهالی شهر ماماهان از توابع استان همدان همه ساله در روز عاشورا مراسم این عزاداری سنتی را برگزار می‌کنند. وجه تسمیه این مراسم سنتی دوره دوش به دلیل سینه‌زنی بصورت دوره‌ای بر گرد علم است که با خواندن اشعار و نوحه‌هایی ‌در وصف حضرت سیدالشهدا(ع)، حضرت اباالفضل العباس(ع) و شهدای کربلا، دوره دوش نام گرفته است.

دوره دوش از روز اول ماه محرم شروع می‌شود و در عصر تاسوعا، شب و روز عاشورا به اوج خود می‌رسد. عزاداران و علاقمندان اهل بیت برای شرکت در این مراسم باشکوه و سنتی از نقاط دور و نزدیک گرد هم آمده و پس از مراسم خیمه سوزان آن را برگزار می‌کنند. بنا بر گفته شاهدان و نقل سینه به سینه قدمت آن به بیش از ۴۰۰ سال می‌رسد. این نوع از سینه‌زنی و بصورت همزمان با یک هارمونی خاص بیش از چند هزار نفر با یک شکل و شیوه و همچنین نوحه و آهنگ خاص اقدام به سینه‌زنی می‌نمایند.

عصر تاسوعا و ظهر عاشورا دور خیمه‌هایی که از روز اول ماه محرم به نشانه خیمه‌های امام حسین (ع) و کاروان کربلا توسط گروهی از خیاطان محلی دوخته و در جای مخصوص در وسط میدان اصلی شهر نصب می‌شود. روز عاشورا، مردم ماماهان و مهمانان آنها و اهالی روستاها و شهرهای اطراف از دور و نزدیک برای شرکت در مراسم روز عاشورا، عظیمت می‌کنند تا شاهد برگزاری مراسم خیمه سوزان و دوره دوش در میدان اصلی شهر باشند.

در این روز پیرغلامان و صاحبان هئیت‌های عزادارای از قبل با تدارک برنامه‌های متنوعی از قبیل کاروان اهل بیت امام حسین(ع) و یاران ایشان، تعزیه خوانی، کاروان اسرای کربلا( معروف به سقاها که طفلان ملبس)، مداحی قبل و حین خیمه سوزانی، آتش زدن خیمه‌ها و اوج این عزاداری ها همان برگزاری عزاداری دوره دوش در اطراف خیمه‌های در حال سوختن است که با برپایی نماز ظهر عاشورا این مراسم خاتمه می‌یابد. زنجیر زنی تجمیعی هیات‌های عزاداری در عصر عاشورا و همچنین برپایی شام غریبان شهدای کربلا نیز از جمله برنامه‌های عزاداری ماماهان می‌باشد.

از شاخصه‌های مهم زمان برگزاری مراسم روز عاشورا می‌توان به شتر گردانی در داخل دسته‌های عزاداری به همراه جهاز کاروان کربلا در صبح عاشورا که عمدتاً از افراد جوان و ترجیحاً از خانواده سادات می‌باشند اشاره کرد که عزارداران نوزادها و فرزندان خردسال خودشان را به یاد یاران ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام برای تبرک سوار بر شترها کرده و به آغوش تعزیه خوانان می‌سپارند.

از دیگر نمادهای عزاداری روز عاشورا تعزیه خوانی بر روی اسب در مسیر عزاداری است که از محل خاصی شروع و به خیمه‌گاه شهر ختم ‌می‌شود که با لباس‌های مخصوص تعزیه‌خوانی در نقش‌های متفاوت مانند شهیدان کربلا و افراد دشمن با رنگ‌های سبز، سفید و قرمز تعزیه خوانی می‌کنند. کودکان و نوجوانان با پوشیدن لباس‌های سبز بر تن با حالات خاص و بصورت پیاده مسیر عزاداری را طی می‌نمایند که در این مسیر با عتاب مخالف خوانان مواجه می‌شوند، در این روز جلوه خاصی به این مراسم داده و بر شور و هیجان عزاداران می‌افزایند تا مردم و اهالی با واقعه کربلا بیشتر مانوس شده و ظلم به اهل بیت حضرت سیدالشهداء هویدا و به تصویر کشیده شود.

بعد از رسیدن کاروان و تعزیه خوانان سوار بر شتر و اسب به محل از قبل تعیین شده تعزیه مردم هم در آن محل گرد آمده و تعزیه خوانی شروع می‌شود و نمایشی از واقعه کربلا به تصویر کشیده می‌شود و برای اهالی و مهمانان یادآور رشادت‌های امامان و یاران سیدالشهداء می‌شوند. بعد از اتمام تعزیه، به مداحی و سنیه‌زنی همگانی توسط مداحان مردم پرداخته می‌شود و طی مراسم رجز خوانی توسط افراد دشمن خیمه‌ها به آتش کشیده می‌شود و عزاداران با شیون و زاری شروع به سینه‌زنی دوره دوش در اطراف خیمه‌ها پرداخته و تا اذان ظهر ادامه می‌دهند در این بین مردم از باقیمانده پارچه‌ خیمه‌های نیمه سوخته بعنوان تبرک استفاده کرده و با خود می‌برند و برای سال بعد نذر کرده و پارچه برای دوخت خیمه می‌آورند.

عزاداری شهر ماماهان مملو از عشق و ارادت به ساحت ائمه اطهار (ع) است. مخصوصاً این عشق و ارادت به حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام و یارانش مظلوم آنحضرت در مراسم سنتی دُۏرَه دُش و خیمه سوزان متجلی می شود.

انتهای خبر/ح