به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«آوای فامنین» سید احمد محیط طباطبایی رئيس ایکوم ایران درباره سیزده‌بدر می‌گوید:

۱ یک روایت هست که نوروز در دوره ساسانیان در تیرماه برگزار می‌شده ، تقویم ساسانی ۱۲ ماه و هر ماه ۳۰ روز بوده، روزی که با ماه یکی بوده را جشن می‌گرفتند. و هر ۱۲۰ سال یکماه به تقویم اضافه می‌شده و ۱۳  ماه می‌شده و تقویم به نام آن پادشاه کبیسه می‌شده اخرین پادشاهی که به ۱۳ ماه رسید «یزدگردسوم »بود و به آن تقویم یزدگردی می‌گفتند.

بعدها در دوره حکومت مسلمین دیگر بحث سال کبیسه و هر ۱۲۰ سال یکبار مطرح نمی‌شود. چهار ۱۲۰ سال یا ۴۸۰ سال زمان بهم می‌ریزد و با جشن‌های اول بهار یکی می‌شود.

اما در دوره ملک‌شاه سلجوقی، جشن ولایت عهدی او در اصفهان به دلیل جابه‌جایی تقویم ِجشن‌های نوروزی با جشن‌های آغاز بهار ( حمل یا فرودین) توام می‌شود اما وقتی پادشاه می‌شود جشن‌های نوروزی به اسفند می‌رسد و او دستور اصلاح تقویم را به منجمان از جمله خیام و...می‌دهد و به این ترتیب نوروز به صورت ثابت از روز نخست فروردین، آغاز تبدیل می‌شود.

بعدها عبدالرحمان خازنی بر اساس گردش مشتری «زیج سنجری»( جداول نجومی) را تحت حمایت سلطان سنجر سلجوقی می‌نویسد که اصل آن امروزه در کتابخانه مسجد- مدرسه سپهسالار( میدان بهارستان) نگهداری می‌شود و این همان تقویم امروزی است.

‼️و چون روز تیر ( تیرشید) در تیرماه که در جشن تیرگان یا جشن آب‌پاشان بوده و مردم به دشت و دمن می‌رفتند با ثابت شدن تقویم، در سیزده بدر مستولی می‌شود. این بار مردم در روز سیزده به دشت و دمن می‌روند که البته به دلیل سردی هوا مشکلی دیگر آب پاشیدن وجود ندارد.

۲ اما روایت متعلق به سامی‌ها می‌گوید دیوی انگشتر حضرت سلیمان(ع) را که به کمک آن زبان حیوانات را متوجه می‌شده از پیرزن کنیز او در حمام می‌رباید.

حضرت سلیمان با فهمیدن موضوع به لب دریا می‌رود و ماهیگیر می‌شود و دیگر به شهر باز نمی‌گردد. و از آن طرف چون انگشتر به دست دیو نمی‌رفت آن را به دریا پرتاب می‌کند و روز اول فرودین حضرت سلیمان(ع) یک ماهی صید می‌کند و در دل آن  همان انگشتر را پیدا می‌کند.حتی می‌گویند ما برای این در عید ماهی می‌خوریم که حقیقت را دریابیم و اشاره به این مطلب دارد.

سپس حضرت سلیمان (ع) روز سیزده فروردین به مردم می‌گوید هر که با من است از شهر بیرون بیاید و هر که با دیو است در شهر بماند.
 
۳ روایت دیگر مَشی و مَشیانه نخستین جفت انسان در تاریخ اساطیری ایران هستند، که با تسلط اهرمن بر جهان و کشتن کیومرث،  در آن هنگام نطفه‌ای از کیومرث خارج شد، و پس از چهل سال گیاه «ریواسی» رویید.

این گیاه دارای یک ساقه پانزده برگ بود و از آن دو تن هویدا شد. درآغاز چنان به‌هم پیوند خورده بودند که معلوم نبود کدام ماده و کدام نر است.

(آنان مشی و مشیانه بودند که بعدها با راهنمایی فرشتگان کشاورزی و آتش آموختند پس گوسفندی و بزی یافتند. بز را دوشیدند و شیرش را خوردند و گوسفند را با آتشی که از چوب شمشاد بود پیشکش ایزد کردند و سپس برگ‌ها و پوستین را رها و از پشم برای خودشان لباس بافتند و کلبه‌ای برای در امان بودن از خورشید ساختند و آهن را یافتند و با سنگ آن را کوبیدند و تیغی فراهم ساختند. )

گره زدن دو سبزه بهم در سیزده بدر نشان از نزدیکی مشی و مشیانه دارد.

۴ در خصوص نحسی سیزده هم باید گفت در فرهنگ مسیحیان سیزدهم نحس است به دلیل این که یهودا یکی سیزده از حواریون مسیح( ع) به او خیانت کرد و باعث به صلیب کشیدن او شد. از این رو مسیحیان سیزده را نحس می‌دانند اما در فرهنگ ایرانیان سیزده عدد فرد است و اعداد فرد اعداد کاملی هستند و از اعتبار و منزلت خاصی برخودارند مانند یک، سه، پنج، هفت و..حتی در فرهنگ چینیان و خاور دور هم عدد فرد مقدس است و هیچ گونه نحسی متوجه سیزده نیست.

انتهای خبر.