به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «آوای فامنین» به نقل از ایسنا، نرگس، ۲۴ ساله، وقتی صفحه‌ی هم‌دانشگاهی سابقش را می‌بیند که حالا در خارج از کشور زندگی می‌کند، حس می‌کند از زندگی عقب مانده است. در ذهنش مدام مرور می‌شود: شوهر او موفق‌تر است، خانه‌شان بزرگ‌تر و سفرهایشان خاص‌تر. همین مقایسه‌های بی‌پایان به‌تدریج رفتار نرگس را در برابر همسرش تغییر می‌دهد.

لیلا، ۳۵ ساله، شب‌ها تا دیروقت در اینستاگرام پرسه می‌زند. عکس خانه‌های مرتب و زوج‌های خوش‌پوش، او را به فکر فرو می‌برد. نگاهی به همسر خسته‌اش می‌اندازد که خوابیده؛ نوری آبیِ گوشی چهره‌اش را روشن می‌کند و یادآور واقعیت ساده‌ی زندگی‌شان می‌شود. صبح‌ها سرد و بی‌حوصله بیدار می‌شود، بی‌آن‌که بداند از همسرش دلگیر است یا از فاصله‌ای که دنیای مجازی میانشان ساخته است.

مصطفی، ۳۸ ساله، هر شب بعد از شام میان پست‌های اینستاگرام می‌چرخد. صفحه‌اش پر است از زنان بی‌نقص با لبخندهای طراحی‌شده. در ابتدا فقط نگاه می‌کند، اما ذهنش کم‌کم به مقایسه می‌افتد. حالا وقتی به همسرش می‌نگرد، ناخودآگاه جزئیات را می‌سنجد. جزئیاتی مانند؛ چروک دور چشم، رنگ پوست، فرم بینی. زن واقعی خانه در برابر زنان مجازی رنگ می‌بازد، نه به‌خاطر زیبایی کمتر، بلکه چون ذهن مصطفی معیارهایش را از فیلترها گرفته است.

مطالعات و پژوهش‌های منتشرشده در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، مجله‌ی Medical News Today و سایت In‑Mind نشان می‌دهد چنین تجربه‌هایی در میان زوج‌ها پدیده‌ای رایج است. مقایسه‌های مجازی و تصویرسازی‌های غیرواقعی از زندگی دیگران، می‌تواند احساس رضایت از رابطه را کاهش داده و کیفیت ارتباط عاطفی را تحت تأثیر قرار دهد.

 

شبکه‌های اجتماعی و رابطه‌های شکننده

مطالعات روان‌شناسی نشان می‌دهد، استفاده‌ی افراطی از شبکه‌های اجتماعی، اگر بدون مرز و آگاهی باشد، به مرور باعث تضعیف گفت‌وگو و صمیمیت بین زوج‌ها می‌شود. وقتی زمان‌های مشترک به سکوت در کنار صفحه‌ی گوشی تبدیل می‌شود، رابطه از درون فرسوده می‌گردد. در بسیاری از موارد، پدیده‌ای به نام فَبینگ یعنی بی‌توجهی به شریک زندگی هنگام استفاده از تلفن همراه سبب می‌شود احساس ارزشمندی در رابطه کاهش یابد.

بر اساس گزارش منشره در سایت In‑Mind، پست‌های اینستاگرام‌آفیسیال یا علنی کردن روابط در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند در کنار ایجاد حس نزدیکی احساس فشار روانی نیز ایجاد نماید. زوج‌هایی که بیش از حد روابطشان را در فضای مجازی نمایش می‌دهند، ممکن است احساس تعهد و فشار اجتماعی بیشتری را تجربه کنند و ایت امر بر میزان رضایت آنها از روابطشان اثر منفی می‌گذارد.

وقتی فیلترها معیار واقعیت می‌شوند

دنیای مجازی با نمایش چهره‌ها و زندگی‌های بی‌نقص، استانداردهایی می‌سازد که در واقعیت وجود ندارند. کاربرانی که به صورت مداوم از این فضا استفاده می کنند، ناخواسته خود و روابطشان را با معیارهایی می‌سنجند که بر پایه‌ی ویرایش و نمایش بنا شده‌اند. نتیجه، نوعی نارضایتی پنهان است که نه از کمبود واقعی، بلکه از مقایسه‌ای ناعادلانه پرهیز کنید.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که روابطشان را اینستاگرام‌آفیسیال نشان می‌دهند، به علت اینکه هر پست یا تصویر بازتابی از انتظارات دیگران تلقی می‌شود،حس رقابت با زوج‌های دیگر را تشدید کرده و بیشتر دچار اضطراب و حس فشار اجتماعی می‌شوند.

دلایل پنهان یک نارضایتی آرام

کارشناسان معتقدند عوامل کلیدی زیر در شکل‌گیری این احساسات نقش دارند :

نمایش گزینشی زندگی‌ها؛ افراد معمولاً فقط لحظات شاد و موفق خود را به اشتراک می‌گذارند.

کاهش ارتباط حضور؛ وقتی گفت‌وگوهای واقعی جای خود را به تعامل‌های مجازی می‌دهد، صمیمیت از بین می‌رود.

ایجاد معیارهای غیرواقعی؛ تصاویر فیلترشده از روابط یا ظاهر، باعث شکل‌گیری انتظاراتی غیرقابل تحقق می‌شود.

افزایش فاصله عاطفی؛ پنهان‌کاری یا وقت‌گذرانی طولانی در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند احساس بی‌اعتمادی ایجاد کند.

گفت‌وگو، پادزهر مقایسه درفضای مجازی

دکترماریزا تی کوهن، روان‌شناس و پژوهشگر حوزه‌ی روابط زوجین در وبلاگ شخصی خود، نخستین گام در مقابله با تأثیرات منفی شبکه‌های اجتماعی را، آگاهی از هدف حضور در این فضا دانسته و گفته است: اگر فرد احساس کند حضور در شبکه‌ها بیش از آنکه ارتباطش را تقویت کند، موجب فاصله شده، باید در شیوه‌ی استفاده بازنگری کند.

به اعتقاد این کارشناس،گفت‌وگوی صادقانه با شریک زندگی نقش مهمی در کاهش آسیب‌ها دارد. زوجین باید بتوانند درباره‌ی احساس مقایسه یا حسادت ناشی از شبکه‌های اجتماعی، بدون قضاوت یا سرزنش صحبت کنند. در چنین موقعیت‌هایی جمله‌هایی ساده مانند؛ وقتی عکس‌های اینستاگرام را می‌بینم احساس می‌کنم از تو دور شده‌ام می‌تواند آغازگر ارتباطی صمیمانه باشد.

دکتر کوهن همچنین توصیه می‌کند زوج‌ها قواعد مشخصی برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی تعیین کنند. قوانینی مانند؛ خاموش کردن گوشی هنگام صرف شام یا گفتگوهای دونفره. به باور او، زمانی که شبکه‌های اجتماعی بیش از ارتباط واقعی در زندگی حضور دارند، باید فرهنگ استفاده را تغییر داد.

راه‌های بازگشت به آرامش

برای بازسازی صمیمیت در رابطه، کارشناسان چند راهکار عملی پیشنهاد می‌کنند:

اختصاص زمان‌هایی بدون تلفن همراه در طول روز.

تمرکز بر لحظات واقعی و گفت‌وگوی حضوری.

پرهیز از مقایسه و یادآوری اینکه محتوای مجازی همیشه بازتاب واقعیت نیست.

بازتعریف معیارهای شخصی از خوشبختی، به‌جای الگوبرداری از تصاویر دیگران.

زندگی واقعی، بدون فیلتر

زندگی مشترک در عصر شبکه‌های اجتماعی بیش از هر زمان دیگری نیازمند آگاهی و گفت‌وگوست. دنیای مجازی، بسته به اینکه چگونه از آن استفاده کنیم می‌تواند الهام‌بخش یا ویرانگر باشد. اگر زوج‌ها یاد بگیرند میان نمایش و واقعیت تمایز بگذارند، آن‌گاه این فضا می‌تواند نه تهدیدی برای رابطه، بلکه ابزاری برای درک، همدلی و رشد باشد.

انتهای خبر/.