حسین یوسفی استاد ادبیات و زبان فارسی در خصوص ادبیات پایداری اظهار داشت: ادبیات پایداری از مباحث مهمی است که در طول تاریخ مورد توجه قرار گرفته است و آثار زیادی در این عرصه وجود دارد که باید با نگاه جدی‌تری اینگونه از ادبیات را مورد بررسی قرار داد. یکی از مهمترین مولفه هایی که باید در واحدهای ادبی و به خصوص دانشگاه‌ها مدنظر قرار گیر شناخت دانشجویان و علاقه مند کردن آنهاست.
وی ادامه داد: در چهارمین همایش سراسری ادبیات پایداری که برگزار شده است باید زمینه حضور دانشجویان را هم فراهم می‌کردند و صرفا بسنده کردن به حضور چند استاد ادبیات و چند دانشجوی که مقاله به دبیرخانه ارسال کرده‌اند کفایت نمی‌کند.
به گفته وی بازخوانی و ارائه مقاله برای جمع محدودی که خود در این عرصه فعالیت می‌کنند ارزشمند است اما نیازمند برنامه‌ریزی جدی‌تر است تا جوانان هم حضور داشته باشند.
این استاد ادبیات که خود مقاله‌ای درباره مقاومت یکی از شعرای عرب به چهارمین کنگره ادبیات پایداری ارائه کرده است، گفت: این مقاله را دانشجویان واحد ادبیات دانشگاه مازندران با راهنمایی بنده نوشته‌اند اما امکان حضور برای خود آنها فراهم نشده است.
وی درباره تفاوت میان ادبیات پایداری و ادبیات مقاومت توضیح داد: ادبیات مقاومت و ادبیات پایداری تفاوتی با یکدیگر ندارند و همان ادبیات حماسی هستند. وقتی فردوسی شاهنامه حماسی را می سراید در گونه ادبیات پایداری است در مقابل نفوذ زبان عربی است تا زبان عربی نتواند بر زبان مردم وارد شود و نباید اینگونه ادبیات را شاخه‌های جدا کرد.
به نقل از فارس